Selam sevgili dostlarım sizlerle gün ve gün öğrendiğim her şeyi paylaşmaya çalışıyorum…
Çünkü olumlu anlamda bir insan değişir, dünya değişir, diye düşünüyorum…
Biz daha Yaşamımızın sonsuz olmadığını ne zaman anlarız? Geçen günlerin aslında Yaşamımızın her gününden kopan bir yaprak olduğunu biliyor musunuz? Sevmek ne ile başlar? Mutluluk nedir? Biz mutlu muyuz?
Çevremizde olan biten bizi nasıl etkiliyor?
Yaşam koşulları nasıl değişti… Bu yaşadıklarımızın bizim anne -baba rollerimizin olumlu anlamda mı etkiliyor. Yoksa anne baba olmak giderek zorlaştı mı?
Aslında ne yapacağımızı bilmeden mi anne-baba olduk? Bunun bir okul olmalı mı?
Meslek ve Kariyerlerimizi öğrenirken; uğraştığımız kadar anne baba olmak için uğraşıyor muyuz?
Pek çok kitap sosyal medyadaki bilgiler ve daha pek çok şey iyi eve ben yaptığı mı? Çocuklarımız mutlu mu? Yoksa kafamızdaki bireyler olmak için ne yetiştiriyoruz.
Ağız dolusu gülen; hayallerinden vazgeçmeyen, çocuklar nereye gitti! Bir yerde hata yapıyoruz ve bu hatayı tekrar tekrar yapıyoruz!
Çocuklar anne karnından itibaren tüm doğaya uyumlu halde doğmak için hazırlanırlar, biz yetişkinler çocuklarımız için çeşitli çevreler koşullandırırız.
Bu çevreler onları korumak sağlık içinde tutmak ve güvenliğini sağlamak üzere hazırlanmış yerlerdir. Bu arada dünyaya gelen bebek bize pek çok sinyal verir. Kendine göre… Onları okumakta ve görmekte başarılan anne-babalar mutlu bir insan için temelleri atmaya başlamıştır. Aslında ne kadar önemli ve sorumluluğu olan bir şeydir Ebeveynlik… Bir insanın hayatına şekil vermek ve onun bu dünya ile olan yolculuğunda başrol oynamak ne kadar önemlidir. Öğrenmek ayıp değildir sevgili dostlarım!
Her şeyi bilmek zorunda değiliz; Her şey bizim etrafımızda olup bitmiyor! Çocuklar bu dünyaya gelmiş ve sizin biçtiğiniz rolleri oynayacak oyuncular değillerdir.
Onlar dünyanın oğulları ve kızlarıdır onları izleyerek formlarına göre küçük dokunuşlarla yön verirsek harikalara tanıklık etmez miyiz Sizce?
Şimdi siz çocuk olun erken çocukluğunuza geri dönün; kıyaslanmaya koşulsuz Sevilen dürüstlük ve güvenle yetişenlerle aramızda bir fark var mı?
Bize güvenmekte geciken anne babaya hep kendimizi kanıtlamakla mı geçti ömrünüz? Şimdi kendinizin çocuğu olsaydınız nasıl büyütürüz çocuk olan kendinizi… Anlatınca dramatik geliyor değil mi kulaklarınıza!
Çocuklar her üç yılda bir nesil farkı ile doğuyor artık. Çocuklar çok zeki ve duygusal olarak diğer nesillerden daha zayıflar… Çevre koşullarına ayak uydurmakta zorluk çekiyorlar konuşma ve hareket biraz daha zorluk çekiyorlar, Çünkü çok erken dijital Dünya ile sınanıyorlar ve onlarla ilgilen kişiler o kadar çocuklarının konforun düşünüyorlar ki iletişim kurmadan her şeylerini çözüyorlar Ve çoğu zaman tam olarak da dokunamıyorlar bile…
Anne baba olmanın bir meslek öğrenir gibi okulu olmalıdır ve çocuk sahibi olacak insanlar önce aile olmak ikili olarak bir olmayı çok iyi öğrenmeli ve bu karardan sonra anne baba olmalıdır.
Doya doya oynayamayan şen kahkahalar atamayan özgür ve mutlu çocuk için hepimiz borçluyuz bunu unutmayalım!
Sevgilerimle …